19 december 2023
PFAS (per- of polyfluoralkylaten) zijn gedeeltelijk of volledig gefluoreerde organische verbindingen die niet gemakkelijk afbreken. Dit houdt in dat deze stoffen zeer lang in onze leefomgeving blijven: vandaar ook de benaming “forever chemicals”. Er is de laatste tijd veel te doen rond de mogelijke gezondheidseffecten van teveel blootstelling, maar wat zijn de echte risico’s? En hoe kun je de blootstelling aan PFAS op het werk beperken?
Er bestaan meer dan 4.500 PFAS, ontwikkeld voor diverse toepassingen, voornamelijk vanwege hun water – en vetafstotende eigenschappen, waardoor ze bestand zijn tegen water en vet. Ze worden gebruikt in:
Omdat ze zo alomtegenwoordig zijn, is de hele bevolking eraan blootgesteld. Voor de algemene bevolking is drinkwater de belangrijkste route voor blootstelling aan PFAS, evenals eiwitrijk voedsel (eieren, vis, wild, enz.).
PFAS zijn niet zonder gezondheidsrisico’s. Met meer dan 4.000 ondersoorten heeft elke PFAS-subgroep zijn eigen toxicologische profiel, waardoor het zeer moeilijk is om potentiële effecten en betrokken organen te identificeren. Het is dan ook een onbegonnen taak om een volledige lijst op te stellen van alle mogelijke effecten die kunnen worden toegeschreven aan blootstelling aan PFAS.
Er zijn in de literatuur bewijzen te vinden rond de associatie van PFAS met volgende aandoeningen:
Het is belangrijk op te merken dat de waargenomen effecten niet altijd specifiek toe te schrijven zijn aan blootstelling aan PFAS. Andere factoren kunnen ook bijdragen aan de waargenomen effecten.
De personen die het meeste risico lopen op schadelijke gezondheidseffecten zijn personen die worden blootgesteld aan hoge concentraties PFAS. Ook kwetsbare bevolkingsgroepen zoals kinderen en ouderen lopen een hoger risico.
Het is aangewezen de maatregelen op verschillende niveaus te nemen, gaande van eliminatie bij de bron tot individuele maatregelen.
Verschillende PFAS zijn onderworpen aan beperkingen onder de REACH-verordening. Dit zal binnenkort worden vervangen door een nieuwe beperking onder de POP-verordening, die beperktere vrijstellingen zal bevatten.
Helaas hebben niet alle landen deze beperkingen onderschreven. Als gevolg hiervan kunnen bepaalde PFAS, hoewel ze niet meer geproduceerd mogen worden of aan gebruiksbeperkingen onderworpen zijn, hun weg naar ons grondgebied vinden via de invoer van producten uit landen die deze overeenkomst niet hebben ondertekend.
Vanaf 2026 moet drinkwater in de Europese Unie concentraties van minder dan 100 nanogram per liter (ng/L) van 20 soorten PFAS bevatten. Voor andere soorten PFAS is een maximum van 500 nanogram per liter vastgesteld.
Voor informatie over PFAS-niveaus in het Vlaamse Gewest kun je terecht op de website van de Vlaamse milieumaatschappij. Voor het Brussels Gewest is er de website van VIVAQUA en voor Wallonië is er SDWE. De analyserapporten zijn gratis beschikbaar en geven de mediaanwaarden voor de genomen monsters.
In werkelijkheid is er geen precieze gekende drempelwaarde waaronder er geen gevaar is. Het doel is om de PFAS-concentraties zo laag mogelijk te houden om potentiële risico’s te beperken.
De Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid (EFSA) heeft een veiligheidslimiet, uitgedrukt als een toelaatbare wekelijkse inname (TWI), vastgelegd op 4,4 nanogram per kilogram lichaamsgewicht. Deze maatregel is bedoeld om vier van de meest voorkomende nanodeeltjes in het milieu, en dus in ons voedsel, te reguleren.
De Europese autoriteiten hebben maximumdrempels voor bepaalde voedingsmiddelen vastgesteld, ter bescherming van de gezondheid van de consument. Deze richtlijnen zijn van toepassing op een reeks producten, waaronder eieren, vis voor gebruik in voeding voor zuigelingen en volwassenen, schaaldieren, weekdieren en vlees en eetbaar slachtafval. Sinds 1 januari 2023 is het verboden om producten op de markt te brengen die niet aan deze grenswaarden voldoen. Deze standaardisatie wordt nauwlettend gevolgd door het Federaal Agentschap voor de Veiligheid van de Voedselketen (FAVV).
In 2024 zal de Europese Commissie een algemeen verbod op PFAS in brandblussers goedkeuren.
Bepaalde PFAS zijn al verboden:
Hoe weet je of je blusapparaat PFAS bevat?
Het beste is om contact op te nemen met je leverancier en te vragen naar de technische fiches van bestaande apparaten. Oudere toestellen (10 tot 15 jaar oud) kunnen nog PFOA bevatten. Recentere apparaten kunnen nog PFAS bevatten, waarvan de wettelijke verbodsdatum nog niet bekend is.
PFAS-vrije schuimblussers zijn te herkennen aan de woorden “FLUOR FREE” op het apparaat. Op websites staat soms FFF, wat “fluorine free foam” (fluorinevrij schuim) kan betekenen. Helaas wordt dezelfde afkorting ook soms gebruikt voor andere betekenissen, zoals “fire fighting foam (blusschuim)” en AFFF (aqueous film forming foam) wat niets zegt over de PFAS-inhoud.
Bepaal op basis van je inventaris en de informatie van uw leveranciers welke schuimblussers mogelijk nog PFOA bevatten. Wettelijk moeten deze voor 4 juli 2025 vervangen zijn.
Recente bezorgdheid over verontreinigd drinkwater heeft de aandacht gevestigd op PFAS. Het belangrijkste om te onthouden is echter dat dit slechts een deel is van een breder milieuprobleem. Naast PFAS zijn er veel andere verontreinigende stoffen, zoals pesticiden, hormoonontregelaars en microplastics, aanwezig in onze leefomgeving. Het is daarom van vitaal belang dat we op een meer verantwoordelijke en ecologische manier gaan consumeren, niet alleen voor ons eigen welzijn, maar ook om ons milieu voor toekomstige generaties gezond te houden.
Dr. Deborah Bartolotta
Preventieadviseur arbeidsarts en hygiënist
1. op enkele uitzonderingen na