De meest voor de hand liggende en meest bekende reactie is uiteraard stress. Stress kan men omschrijven als een standaard fysiologische alarm- en verdedigingsreactie van het organisme wanneer het wordt geconfronteerd met agressie. Voor gewone mensen is een situatie enkel echt stresserend als ze ook zo wordt ervaren. Individuen die in meerdere of mindere mate worden blootgesteld aan stress, zullen gebruik maken van aanpassingsstrategieën om ermee om te gaan.
De term “psychotrauma” verwijst naar de gevolgen voor heel het organisme van een schokkende ervaring. Bij een psychotrauma heeft er een grote overschrijding van psychische grenzen plaatsgevonden. Het stelt het slachtoffer bloot aan een syndroom van traumatische herhaling: een vroegere gebeurtenis treedt terug op de voorgrond en krijgt opnieuw een plaats in het leven van de persoon, in het licht van de huidige situatie. De persoon leeft in een permanente staat van alarm ten opzichte van een innerlijk gevaar van dezelfde orde als de traumatische herinnering.
Het posttraumatische stresssyndroom is een ernstige angststoornis, ontstaan door een traumatische gebeurtenis, waarbij het individu zich eventueel in een levensbedreigende situatie bevond. De rechtstreekse slachtoffers van de gebeurtenis of de getuigen van een ramp worden er het vaakst door getroffen. De belangrijkste symptomen zijn: slapeloosheid, nachtmerries, prikkelbaarheid, isolement, woede, angst, soms geweld of verslaving en depressie.
De symptomen die het gevolg zijn van een traumatische gebeurtenis, kunnen zich laten voelen gedurende verschillende dagen, weken of zelfs maanden. In dat laatste geval spreken we van chronische posttraumatische stress.
